Kim byli moi przodkowie, czyli jak dobrze poznać historię swojej rodziny i stworzyć drzewo genealogiczne

Kolejne przesłanki do poszukiwań na Węgrzech

Strona główna » Blog » Moja genealogia » Kolejne przesłanki do poszukiwań na Węgrzech

Przeglądając drzewo genealogiczne stworzone przez Thomasa Barkera, w którym występuje moja kuzynka Erzsebet Anna Therese Duma de Vajda Hunyad zauważyłem krótkie opisy interesujących mnie osób osób, których źródło była Nona Brown, 2002. Zacząłem szukać co to oznacza. Okazało się, że są to informacje zaczerpnięte z jej książki pod tytułem: Through the Opening Door: My Pioneering Journey in Mainstream Journalism. Nona Baldwin Brown była żoną syna Elżbiety Duma i ważną postacią amerykańskiego dziennikarstwa – pionierką kobiecego zawodowego dziennikarstwa. Niestety zmarła prawie rok temu – znów się spóźniłem.

Węgierska rodzina w amerykańskiej książce

Okładka książki Książka Through the opening door
Książka Through the opening door

Na szczęście książka jest częściowo dostępna w google books.
Okazało się, że autorka wielokrotnie odwiedzała rodzinę swojego męża na Węgrzech i Rumunii. Opisała przebieg tych wizyt i osoby z którymi się spotykała. Niestety, wiele imion i nazwisk zapisała w zdrobniałej i fonetycznej formie – część z nich udało mi się odgadnąć, ale nie wszystkie.

Pierwszy raz w Budapeszcie była prawdopodobnie w okolicach 1965 roku, wraz z mężem, teściową (Erzsebet) i jej siostrą Iloną. Spotkali się wtedy z dwójką rodzeństwa Elżbiety. Jedną z tych osób był Jano (Janos?) mający żonę Kato (Katalin?), syna Sandora (zdobnienie Sanyi?) żonatego z Itsą (?) oraz wnuka Gyory (György?). Z tego pobytu zapisała jeszcze informację, że duży, stary grób rodzinny w Budapeszcie został zastąpiony przez monument poświęcony z żołnierzom radzieckim, którzy zginęli walcząc o Budapeszt. Od 1969 roku wraz z mężem regularnie zaczęła odwiedzać rodzinę w Europie Środkowo-Wschodniej.

W dalszej części dowiedziałem się, że drugą osobą z rodzeństwa, które zostało na Węgrzech była Anna. Na stronach FamilySerach w indeksach znajduje się akt chrztu Anny z 2 lutego 1889 roku. Więc nie znam jedynie aktu chrztu Jano, który według książki zmarł około 1970 roku. Anna zmarła kilka lat później.

W 1973 roku Państwo Brown postanowili odwiedzić miasto Carensebes (najprawdopodobniej chodzi o Karánsebes) – miejsce zamieszkania starszych krewnych, gdzie Erzsebet i Ilona spędzały dzieciństwo. Karánsebes (Caransebeș) znajduje się w okręgu Krassó-Szörény (Caraș-Severin), tak samo jak Oravița, w której urodził się mój praprapradziadek Sandor. Z opisu e książce zrozumiałem, że Karánsebes przed czasami komunizmu miał mieć aptekę, patriarcha rodziny: wój Edgar. Ta część rodziny była spokrewniona z rodzinami Müller, Sattinger i Demeter. Wszystko to nazwiska o niemieckim brzmieniu, tak jak Resei – nazwisko matki mojego Sandora Duma.
W tej części wydobyłem też informację, że matriarchą rodziny Müller była Nina Brankovich, która na ślubie Erzsebet w 1911 roku dała jej w prezencie ślubnym wspaniałe diamentowe kolczyki.

W następnym roku, 1974, Państwo Brown byli z wizytą u kuzyna Elemera i Klary Demeter w Budapeszcie, a następnie pojechali do Carensebes, gdzie między innymi spotkali się z Marianną Hortolani wnuczką Edgara.
Rodzina niemal w całości opuściła Rumunię, w legalny lub nie legalny sposób. Synowie Clarike i Bubi Sattinger: Reinhard (Reini) i Walter (Waltie), przekroczyli zieloną granicę z Jugosławią i poprosili o azyl w Ambasadzie Niemiec, gdzie chyba ostatecznie się osiedlili. Również do Niemiec, Marburga, trafiła Marianna Hortolani.

Nona i Clintonem Brown odnaleźli również naszą rodzinę w Warszawie Byli w Polsce dwukrotnie, raz w 1978 roku i potem podczas stanu wojennego.

W dalszej części książki znalazłem jeszcze wspomnienie autorki o Erzsebet:

Moja teściowa, której pełne imię i nazwisko brzmiało Erszebet de Vaidja Duma, urodziła się i dorastała w Budapeszcie. Drobna kobieta, która zawsze pełna taktu i ciężko pracująca, mówiła płynnie po angielsku, francusku, niemiecku i węgiersku. Wniosła wysublimowany akcent europejski do rodziny Brown-Clinton. Wszyscy ją lubili…

Nie dość, że książka jest dostępna na Amazonie, to dokumenty Nony Brown zostały przekazane do Arthur and Elizabeth Schlesinger Library on the History of Women in America. Znajdują się tam zarówno jej notatki do artykułów jak i dokumenty rodzinne jak na na przykład korespondencja jej teścia z Budapesztu w 1912 roku.

Informacje zawarte w książce daje doskonałą podstawę do dalszych poszukiwań na Węgrzech.

Nekrologi węgierskie z lat 1840-1990 –>

Mihailovics, Mindszenty i Brankovics –>

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *