Nazywam się Maciej Adam Markowski. Z wykształcenia jestem doktorem nauk technicznych w zakresie telekomunikacji, przez większość swojej pracy zawodowej zarządzałem marketingiem w korporacjach informatycznych. A z zamiłowania zajmuję się historią bliższej i dalszej rodziny, miejsc, w których żyli i mieszkali moi przodkowie.
Genealogii, a właściwie historii rodziny mogłem poświęcać więcej czasu dopiero od 2007 roku. Uważam, że zajmuję się nią jeszcze za krótko, aby myśleć o sobie jako ekspercie, ale już dostatecznie dużo wiem, aby móc odpowiedzieć na kilka pytań o tym „kim byli moi przodkowie”. W każdym razie dałbym radę przejść test Melchiora Wańkowicza, który podobno mawiał „Nie podam ręki nikomu, kto nie wie jak jego prababka z domu”.
Nie uważam się za genealoga, staram się używać zwrotu „historyk rodzinny”. Wszak genealogia to dziedzina nauki (nauka pomocnicza w stosunku do historii), a ja stopnia naukowego, a nawet tytułu zawodowego w tej dziedzinie nie posiadam. Z drugiej strony, genealogia jako traktowana jako nauka pomocnicza, to znacznie mniej niż to, czym się zajmuję. Jednakże genealog jest powszechnie rozumianym terminem, że nie mogę uciec od jego stosowania.
Jako inżynier, nie tylko z wykształcenia, w prowadzonych badaniach opieram się niemal wyłącznie na dokumentach, wspomnienia traktując jako hipotezy do sprawdzenia oraz jako informacje uzupełniające. Mimo że mam to szczęście, że nie startowałem od zera, to większość informacji wymagała prawidłowego udokumentowania. Od strony Taty, dysponuję barwnym opracowaniem o rodzinie Polkowskich wykonanym przez moją ciotkę. Niestety, jest ono niemal w całości oparte o legendy rodzinne, które często nie wytrzymują konfrontacji z odnajdowanymi przeze mnie dokumentami. Z kolei, od strony Mamy, zachowały się wspomnienia mojej Prababci, lecz są to głównie suche fakty — kto był czyim dzieckiem — wymagają dopisania dat i odszukania informacji „kim oni byli”. Niestety, jak większość rodzin z Warszawy, niemal zupełnie nie mam zdjęć rodzinnych — wszystko, jeśli nie poszło z dymem w 1944 roku, to zostało rozkradzione na przełomie 1944 i 45 roku. Część mojej wiedzy genealogicznej pochodzi też od kuzynek i kuzynów, których w większości poznałem dopiero po tym, jak zająłem się genealogią.
Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Genealogicznego od 2012 roku, a od końca 2015 roku włączyłem się w prace Warszawskiego Towarzystwa Genealogicznego jako członek zarządu. Od listopada 2016 roku pełnię funkcję skarbnika Warszawskiego Towarzystwa Genealogicznego.
Jestem ciężkim przypadkiem dyslektyka i mimo moich usilnych starań, pomocy narzędzi informatycznych, zdarza mi się popełniać różnego rodzaju błędy. Moich czytelników z wszystkie potknięcia bardzo przepraszam.
Maciej Adam Markowski – życiorys zawodowy 
wywód przodków Macieja Adama Markowskiego
Zapraszam do czytania, komentowania i kontaktu.