Stanisław Polkowski, mój 3 x Pradziadek, po opuszczenia wojska pozostał w Łomży, a następnie został przeniesiony się do Sejn. W Łomży zatrudnił się jako urzędnik Królestwa Polskiego i ożenił. Tu też urodziła się większość jego dzieci. Gdy mieszkał w Sejnach, dzieci się pożeniły lub wyszły za mąż. Z Kalendarzyków politycznych wynika, że przez większość swojego urzędowania Stanisław Polkowski był Komisarzem, a następnie Naczelnikiem Powiatu w Sejnach.
Czytaj dalej Urzędnik Królestwa PolskiegoKoeppe, weterynarze, inżynierowie
Przedstawiciele rodziny Koeppe odnieśli duże zasługi dla polskiej weterynarii, a szczególnie hodowli zwierząt. Dzięki Wilhelmowi takie stadniny jak Janów Podlaski wzbogaciły się o solidny materiał reprodukcyjny, a wnuk Wilhelma, Władysław (według informacji rodzinnych) opiekował się kasztanką Marszałka. Prof. dr hab. Stefan Koeppe był jednym z pierwszych dziekanów Wydziału Nauk o Żywności SGGW.
Czytaj dalej Koeppe, weterynarze, inżynierowieEwangelicy warszawscy — źródła do genealogii
Duża część moich przodków było wyznania ewagelicko-augsburskiego i siłą rzeczy ich dalsza rodzina, osoby skoligacone i sąsiedzi byli luteranami lub protestantami mieszkającymi w Warszawie, lub bliskiej okolicy. Ewangelicy warszawscy często są tematem moich artykułów i w końcu nadszedł moment, że musiałem spisać w jednym miejscu źródła wykorzystywane do ich badania, aby nie pominąć któregoś przy poszukiwaniach. Myślę, że i innym osobom taki spis się przyda.
Czytaj dalej Ewangelicy warszawscy — źródła do genealogiiDwory na Suwalszczyźnie – dobre źródło informacji
Biorąc do ręki książkę Dwory na Suwalszczyźnie Mieszkańcy | Rodziny Andrzeja Matusiewicza, nie spodziewałem się jakichś rewelacji dotyczących mojej rodziny. Jest to co prawda 500. stronicowa cegła, ale moi przodkowie dworów w tamtej okolicy nie mieli.
Czytaj dalej Dwory na Suwalszczyźnie – dobre źródło informacjiSaga ulrichowsko-machlejdowska – pamiętnik
Saga ulrichowsko-machlejdowska to pamiętnik Krystyny Machlejd z Ulrichów opracowany przez Jolantę Wiśniewską, obecnie Kustosza w Muzeum Warszawskiej Pragi. Książka ta ciągle „mieszka” u mnie na biurku, mimo że teoretycznie ma swoje miejsce na półce w szafie z książkami o rodzinie. Co prawda koligacje są stosunkowo dalekie i osoby z mojej dalszej rodziny występują w niej zaledwie kilka razy, to był to ten sam krąg kulturowy.
Czytaj dalej Saga ulrichowsko-machlejdowska – pamiętnikLiedtke – niezauważana rodzina warszawskich fabrykantów
Dziś już mało kto pamięta o rozległej i bardzo szeroko skoligaconej rodzinie Liedtke wyznania ewangelicko-augsburskiego. Nie udało mi się co prawda w 100% potwierdzić, że to była jedna, a nie dwie rodziny, ale nawet jak na dwie rodziny było wystarczająco dużo ciekawych osób. Wbrew pozorom, mimo zindeksowania aktów z początkowego okresu zrobienie drzew genealogicznych nie było bardzo proste. Nie dość, że używano wielu różnych pisowni nazwiska (Liedtke, Liedtkie, Ledke, Letke, a także Ludtke i Liedcke), to nazwiska żon zapisywano bardzo dowolnie. Przedstawiciele rodziny Liedtke też nie angażowali się w życie zboru, a wyznanie traktowali dość swobodnie (przechodzenie do kościoła katolickiego czy ewangelickiego reformowanego nie było dla nich niczym niezwykłym). W prasie przełomu XVIII i XIX wieku też dużo na ich temat znaleźć nie można. Nawet w pracy Eugeniusza Szulca wymienione są jedynie dwie osoby, momo, że wielu przedstawicieli rodziny Liedtke spoczywa w grobach znajdujących się przy kluczowych miejscach Cmentarza.
Szmelcarnia łoju we wsi Pólkowie (Pulkowie, Polikowie)
Powstający przy wytwarzaniu mydła uciążliwy zapach (delikatnie mówiąc) stanowił problem dla jego producentów. Z tego powodu najbardziej uciążliwą część procesu produkcyjnego: wytwarzanie czystego tłuszczu z resztek zwierzęcych, starano się wynosić poza granice miasta. Ze zdziwieniem odkryłem, że nawet ulokowanie szmelcarni (szmelcy) na wsi Pólkowo pod Warszawą wiązało się ze zbytnią uciążliwością.
Czytaj dalej Szmelcarnia łoju we wsi Pólkowie (Pulkowie, Polikowie)Stentzel (Stenzel) – mydlarze w Grochowie
Niemal w każdym opisie Pragi Południe znajduje się informacja przepisana ze Słownika geograficznego Królestwa Polskiego, że tamtejszy przemysł rozpoczęli mydlarze w Grochowie Jana Hoch i Stenzel. Nie rozwiązałem jeszcze zagadki, że w słowniku lokalizuje się je na terenie Grochowie 5 i 6, a z wielu dokumentów wynika, że Jan Hoch w 1870 roku miał swoją fabrykę w Grochowie 1 (o kłopotach z nazewnictwem części Grochowa pisałem w artykule Grochów Mały i Wielki, I i II). Jeszcze bardziej intrygował mnie Stenzel, o którym prawie nic nie mogłem znaleźć.
Drzewo genealogiczne rodziny Roesler
Osoby z o nazwisku Roesler kilkakrotnie wystąpiły w moich poszukiwaniach. Najbliżej rodzinnie znajduje się Franciszka Roesler (1881-1930) żona kuzyna Henryka Karola Czarneckiego, syna Józefy z domu Geber (1859-?). Następna osoba o nazwisku Roesler to Zofia, żona Augusta, syna Jana Daniela, znanego producenta świec i mydła z Grochowa. A Władysław Kroh, o którym pisałem przy okazji rodziny Roth, ożenił się z Zofią Roesler. O Niej, oprócz tego, że żyła w latach 1887-1953, wiem jedynie, że jej matką była Maria Roesler mieszkająca przed 1916 rokiem na ulicy Młocińskiej 12 (Gazeta Polska 7 czerwca 1916 roku. Czytaj dalej Drzewo genealogiczne rodziny Roesler
Rodzina Schwotzer ze wsi Grochów
Na rodzinę Szwotzer natknąłem się, poszukując Reslerów. Wzbudzi moje zainteresowanie, ponieważ byli właścicielami osady fabrycznej w Grochowie II, czyli sąsiadami moich przodków Geberów. Niestety, poszukiwania osób o nazwisku Szwotzer zakończyły się fiaskiem. Jednak chwilę później przeglądając dokument z przygotowań do sprzedaży dóbr Fryderyka Osterloffa, znalazłem oryginalną pisownię tego nazwiska, brzmi ona: Schwotzer. Okazało się, że mieszkali oni jednak w innej części Grochowa niż moi przodkowie: w Grochowie oznaczanym hipotecznie I (artykuł tłumaczący zamieszanie z nazwami części Grochowa). Udało się odnaleźć trochę informacji o tej rodzinie. Czytaj dalej Rodzina Schwotzer ze wsi Grochów